Βήμα βήμα.
Δε θέλει πολύ να δεις αλλιώς τη ζωή και να της σφίξεις δυνατά το χέρι , ώστε να το μπήξεις ως το κ;oκαλο και να νιώσεις επιτέλους για μια φορά , ακόμη , περήφανος για τον εαυτό σου .
Δε χρειάζεται εξωφρενικά πατήματα , αρκούν τα παραπατήματα εκείνα , που θα μας αναγκάσουν να διαμαρτυρηθούμε και να φονεύσουμε το ψέμα , εις χάριν της αλήθειας , που θα σώσει ζωές , ψυχές .
Ανήλικα κορμάκια , που τα επιβάλλουν να κείτονται στα βρωμικά τους σεντόνια ,συνεπαρμένων , από διαφόρων , μην πω και εγώ , νοσηρών φαντασιώσεων και αρρωστημένων , επιβεβλημένων τρόπων και μέσων , δικής τους ευχαρίστησης , βλέποντας τα αθώα τους θύματα , να σπαρταρούν και σίγουρα να ικετεύουν για λίγη ανθρωπιά.
Αλλά για να τη δείξεις , πρέπει και να την έχεις , πράγμα ασύμφωνο με τα δικά τους νοσηρά θέλγητρα και επικαλλούμενα μορφωτικά στάδια , ίσως και της εξελικτικής τους πορείας.
Μα ως μια απλή κοινή θνητή ,έχω την απορία , όσο αφορούσε τις φωνούλες , τα κλάματα και όλα τα συναφή , δυσβάσταχτα σκηνικά που όλοι άκουγαν αλλά τώρα , τι ?καταθέτουν και απλά το καταμαρτυρούν?
Όχι φίλοι μου και φίλες μου , δεν πάει έτσι το θέμα .
Τα παιδάκια τα δύσμοιρα , που ούτε καλά καλά τη γλώσσα δεν είχαν μάθει , τι θα καναν με τον ΘΕΑΤΡΟ ΤΕΡΑΤ ΑΝΘΡΩΠΟ?
Θα τους μάθαινε τη γλώσσα του σώματος , θα τους δίδασκε τα όργια τα Διονυσιακά?
Ποιος ξέρει?
Και τώρα , που ανοίγουν τα στόματα και φλυαρούν ,και αναβλύζει η δυσωσμία και ο έμετος ? τι κάνουμε ? τι γίνεται ?
Δε μας φτάνει όλο αυτό , γιατί όλοι είχαμε ακούσει , η τέχνη θέλει θυσίες , ναι , της ζωής , της καθημερινότητας , της προτεραιότητας , αλλά όχι του νου , της σάρκας , να ευνουχίζεται ψυχικά .]
Έτσι ώστε να την καταστήσουν καθ όλα ανάπηρη και ποτέ απαγορευτική , για κάθε είδους εισόδους και εξόδους , χωρίς τέλη καρδιάς και νου , παρά έτσι , χωρίς καμιά άδεια και με ευρεία παραμονή , στα σαρκικά παιδικά εδάφια ψυχής , δε λέει ...
Θέλουν παραδειγματική τιμωρία , όλοι αυτοί , ακόμα και αυτές , γιατί βλέπετε ,ι σότητα ισότητα , φοβόμαστε να αφήνουμε τα παιδιά μας με τις καθηγήτριές τους και τους καθηγητές τους ?
Αυτά τα τρισάθλια κυκλώματα , πρέπει να ασκούνται στους υπονόμους , εκεί ,στη βρώμα και στη δυσωδία .
Σε υγιή περιβάλλοντα χώρο , δεν έχουν απολύτως καμία δουλειά κι η απορία είναι , πρέπει να χουν απαραίτητα γονείς για να προστατευθεί και να ναι αξιοσέβαστη του καθενός και της καθεμιάς , η σάρκα και η ψυχή ?
Λέω εγώ τώρα !!!!
Γράφει η ΑΝΝΑ ΖΑΝΙΔΑΚΗ.