Βαλεντίνη Καλούμενου
Λένε πως το ραδιόφωνο είναι η καλύτερη παρέα… και όσο κι αν ψάχνω μέσα μου δεν βρίσκω ούτε ένα λόγο να πω ότι αυτό δεν είναι αλήθεια.
Είμαι η Βαλεντίνη Καλουμένου αλλά και το σκέτο Βαλεντίνη αρκεί…
Γεννήθηκα στην αλητεία …. συγνώμη, στα ήσυχα Πευκάκια Εξαρχείων, που σίγουρα δεν έχετε ιδέα που πέφτουν..για την ιστορία είναι ανάμεσα στον Λυκαβηττό και στα Εξάρχεια…
Λατρεύω τα ταξίδια, ποτέ δε θα πω όχι ακόμη και στην πιο μικρή απόδραση..και κυρίως αν μου μιλήσεις για ταξίδι στην γειτονική και ιστορική Ιταλία…
Λατρεύω ακόμη (όσο ακραίο κι είναι το ρήμα αυτό –με εκφράζει απόλυτα!) το καλό φαγητό και το καλό ουίσκι, τις μικρές στιγμές τις ζωής που με γεμίζουν χαμόγελα, την οικογένειά μου και τους φίλους που είναι εκεί στο πέρασμα των χρόνων και μεγαλώνουμε παρέα!
Από μωρό το χαμόγελο ήταν το χαρακτηριστικό μου… κι όταν λέμε από μωρό εννοούμε κυριολεκτικά μωρό..
Γιατί μια ζωή γεμάτη χαμόγελα μόνο όμορφη μπορεί να είναι…
Στα δύσκολα συνήθως θα με βρεις να κάθομαι στην ακροθαλασσιά παρέα με 1 ζευγάρι ακουστικά και να ακούω την αγαπημένη μου μουσική…
Σαν μαθήτρια ήμουν το «πολύ έξυπνο παιδί , αν διάβαζε και λίγο θα έκανε θαύματα..» αλλά εγώ ανήσυχο πνεύμα από μικρή… με το αναγκαστικό διάβασμα δεν τα πήγαινα καλά… οπότε σπούδασα 2 χρονάκια Marketing & δημόσιες σχέσεις σε ένα ιδιωτικό ΙΕΚ..Και στη συνέχεια αποφάσισα να το κάνω και επάγγελμα οπότε επί μια δεκαετία με βρίσκατε σε νυχτερινά μαγαζιά να οργανώνω το pr…και μετά στον Antenna να σπουδάζω ότι έχει να κάνει με τον μαγικό μικρόκοσμο των ερτζιανών…
Πιτσιρίκι ακόμη, τότε που ακούγαμε κασέτες, κοιμόμουν και ξυπνούσα με το ραδιόφωνο ανοιχτό… Να σας πω την αλήθεια ενδόμυχα από πάντα μου ήμουν προορισμένη να κάνω αυτό ακριβώς …να κάθομαι πίσω από το μικρόφωνο και να περνάω μαζί σας στιγμές.. Τι πιο ωραίο από την αλληλεπίδραση με άλλους ανθρώπους; Αυτό το μοίρασμα… όλων όσων σκέφτεστε και σκέφτομαι, όλων όσων νιώθουμε… είναι η λύτρωση από αυτή την τρελή πραγματικότητα!
«Ραδιοφωνατζού» από πάντα μου…
Πλέον με βρίσκεται στο web radio του La famiglia ….από την πρώτη επαφή μου με τον σύλλογο τα αισθήματα ήταν αμοιβαία… Η προσπάθεια του συλλόγου για ένα καλύτερο μέλλον , η στήριξη σε συνανθρώπους μας που πραγματικά μας έχουν ανάγκη έκανε την φιλανθρωπική πλευρά της καρδιάς μου, να χτυπήσει πιο δυνατά…. Ο Πρόεδρος που με αγκάλιασε από το πρώτο λεπτό και οι ιδέες μας που ταυτίστηκαν στο απόλυτο, συνδυαστικά με το έργο του συλλόγου ήταν υπέρ αρκετά για να τα λέμε πλέον κάθε Παρασκευή …
«Με άλλη ματιά….»
19.00 με 21.00 σας θέλω όλους στην παρέα μας …γιατί το ταξίδι ξεκινάει και έχει για βάρκα του την ελπίδα για έναν κόσμο πιο ανθρώπινο… και πιο όμορφο!