Το αλλοιώτικο ζευγαράκι

Της ψυχής της δώσανε

Ρόλο για να παίξει

Μα φοβήθηκε ταχιά

Έτρεξε να διαλέξει

Δε θέλει ρόλος να της δωθεί

Κομπάρσου να εκτελέσει

Μα πρωταγωνιστή γνωστού

Αυτού να διατελέσει.

Έτσι χάρηκε με μας

Σαν της το χαρίσαν

Του Ρωμαίου με τιμή

Στα χέρια της αφεθήκαν

Λόγια κι αν ειπωθούν

Καμάρι κι αν εκφράσει 

μα δε θέλει μοναχά

Αγάπη του να χάσει.

Ετσι αλλάξαν ριζικά

Το σκηνικό στην παλέτα

Κι έβαλε να λυτρωθεί

Για πάντα η Ιουλιέτα.

Σίμωσε σε μια νυχτιά 

κοντά στο παραθύρι

Δικό της και του άνοιξε

Του καμε το χατήρι.

Καλλιτέχνες και οι δυο

Καρδιάς τους δομημένα

Αγνά στοιχεία υπάρχοντα

Ευρέως διαδεδομένα.

Ο Ρωμαίος τώρα πια

Με αγάπη τη χαζεύει

Δώρα της κάνει χωρατά

Μ αστεία δεν διακινδυνεύει.

Να φύγει να του χαθεί

Να πάει σ άλλα μέρη

Αφού καταλαγιάσαν οι θυμοί

Και βρήκε το λημέρι.

Σ αυτό θα εγκατασταθούν

Τα δίκαια τα αντρίκια

Εκέί θα αναζωογοννηθούν

Θηλυκά τα τεφαρίκια.

Καλέσματα και ξωτικές

Δηλώνονται ιεροτελεστίες

Του νου και της ψυχής

Ιδρύονται αποικίες .

Τη λογική τη διώξανε

Τη στείλανε ταξίδι

Να πάει αλλού να ερμηνευτεί

Είναι μόνοι τους ήδη.

Παρμένοι από του έρωτα

Σημάδια. Και ουσίες

Γεύονται μεθυστικές

Της αγάπης τους ευεργεσίες.

Γράφει η ΑΝΝΑ ΖΑΝΙΔΑΚΗ.